Στις 25/6/1928 στις 9.00 το πρωί στις Βρυξέλλες, γεννήθηκε ο δημιουργός των Smurfs (Στρουμφ για μας) , Pierre Peyo και προς τιμήν του η ημέρα έγινε παγκόσμια ημέρα των στρουμφ.
Εξαιρετικός σκιτσογράφος με μια ήσυχη ζωή μέσα στην οποία δεν έδωσε δείγματα, που απορρέουν από τη δημιουργία του. Ο γιος του πάντως, λέει ότι ο πατέρας του πάντοτε προσελκυόταν από τον κόσμο των νάνων, των ξωτικών και των καλικάντζαρων. Τα «Στρουμφ» πρωτοεμφανίστηκαν σε ένα κόμικ που δημοσιεύθηκε στο Βελγικό περιοδικό «Le Journal de Spirou» στις 23 Οκτωβρίου 1958.
Λατρεύτηκαν από τους αναγνώστες, με αποτέλεσμα η σύνταξη να παραγγείλει μια χωριστή σειρά με αυτά. Το 1975, εμφανίστηκαν στην πρώτη τους ταινία στο Βέλγιο.
Η διεθνής επιτυχία τους κορυφώθηκε μετά το 1981 και εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη. Έγιναν παγκόσμιο φαινόμενο με τη βοήθεια της εταιρείας κινουμένων σχεδίων Hanna Barbera, που αγόρασε τα δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η λεγόμενη «στρουμφομάνια» καθήλωνε εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο αλλά και μεγάλους, αποφέροντας τζίρο που παγκοσμίως ξεπερνά τα 5 δις δολάρια. Ο Peyo έπλασε περίπου 100 αρσενικά Στρουμφάκια, ένα μόνο θηλυκό, την Στρουμφίτα, και ένα μωρό-Στρουμφάκι. Με εξαίρεση τον Μπαμπά-Στρουμφ, τον συμπαθή γενειοφόρο αρχηγό του χωριού, όλα τα υπόλοιπα Στρουμφ έχουν παρόμοια εμφάνιση. Παίρνουν τα ονόματά τους είτε από την κύρια δραστηριότητά τους, όπως ο εργάτης (Προκόπης), ο Ζωγράφος, ο καλλιτέχνης (Ντορεμί), ο μάγειρας, κ.α ή από τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, όπως ο έξυπνος (Σπιρτούλης), ο τεμπέλης (Χουζούρης), ο φαρσέρ (Χαχανούλης), ο όμορφος (Μελένιος), ο Λιχούδης κ.ά.
Ο ίδιος δεν υπήρξε πολιτικοποιημένος, αλλά το στρουμφοχωριό του αναπαριστά μια κομμουνιστική κοινωνία με τον μπαμπα – στρουμφ να φορά πάντα κόκκινα, ενώ ο εχθρός Δρακουμέλ που κυνηγούσε τα στρουμφάκια για να τα μεταμορφώσει σε χρυσάφι, αναπαριστούσε το καπιταλιστικό στοιχείο. Η δε εκδοχή του Peyo έλεγε ότι «κατά βάθος, είμαστε όλοι Στρουμφάκια».
Εξαιρετικός σκιτσογράφος με μια ήσυχη ζωή μέσα στην οποία δεν έδωσε δείγματα, που απορρέουν από τη δημιουργία του. Ο γιος του πάντως, λέει ότι ο πατέρας του πάντοτε προσελκυόταν από τον κόσμο των νάνων, των ξωτικών και των καλικάντζαρων. Τα «Στρουμφ» πρωτοεμφανίστηκαν σε ένα κόμικ που δημοσιεύθηκε στο Βελγικό περιοδικό «Le Journal de Spirou» στις 23 Οκτωβρίου 1958.
Λατρεύτηκαν από τους αναγνώστες, με αποτέλεσμα η σύνταξη να παραγγείλει μια χωριστή σειρά με αυτά. Το 1975, εμφανίστηκαν στην πρώτη τους ταινία στο Βέλγιο.
Η διεθνής επιτυχία τους κορυφώθηκε μετά το 1981 και εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη. Έγιναν παγκόσμιο φαινόμενο με τη βοήθεια της εταιρείας κινουμένων σχεδίων Hanna Barbera, που αγόρασε τα δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η λεγόμενη «στρουμφομάνια» καθήλωνε εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο αλλά και μεγάλους, αποφέροντας τζίρο που παγκοσμίως ξεπερνά τα 5 δις δολάρια. Ο Peyo έπλασε περίπου 100 αρσενικά Στρουμφάκια, ένα μόνο θηλυκό, την Στρουμφίτα, και ένα μωρό-Στρουμφάκι. Με εξαίρεση τον Μπαμπά-Στρουμφ, τον συμπαθή γενειοφόρο αρχηγό του χωριού, όλα τα υπόλοιπα Στρουμφ έχουν παρόμοια εμφάνιση. Παίρνουν τα ονόματά τους είτε από την κύρια δραστηριότητά τους, όπως ο εργάτης (Προκόπης), ο Ζωγράφος, ο καλλιτέχνης (Ντορεμί), ο μάγειρας, κ.α ή από τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, όπως ο έξυπνος (Σπιρτούλης), ο τεμπέλης (Χουζούρης), ο φαρσέρ (Χαχανούλης), ο όμορφος (Μελένιος), ο Λιχούδης κ.ά.
Ο ίδιος δεν υπήρξε πολιτικοποιημένος, αλλά το στρουμφοχωριό του αναπαριστά μια κομμουνιστική κοινωνία με τον μπαμπα – στρουμφ να φορά πάντα κόκκινα, ενώ ο εχθρός Δρακουμέλ που κυνηγούσε τα στρουμφάκια για να τα μεταμορφώσει σε χρυσάφι, αναπαριστούσε το καπιταλιστικό στοιχείο. Η δε εκδοχή του Peyo έλεγε ότι «κατά βάθος, είμαστε όλοι Στρουμφάκια».
